Vlucht(en)?

Het voorbereiden van een reis is (soms) best leuk. Op de inentingen na, zijn zelfs de avonturen bij de Indiase Ambassade in Den Haag iets om op terug te kijken. Elke keer dat je weer wat aan het regelen, kopen of opzoeken bent, krijg je spontaan zin om gelijk dezelfde dag nog op het vliegtuig te stappen. Echter, wanneer ben je nu écht goed voorbereid?

Om maar gelijk een aantal zaken te noemen waar je nauwelijks op voor kunt bereiden: zeer grote taal- en cultuurverschillen, een temperatuur van 33 graden, hete gerechten (met een mondgevoel ver bóven de 33 graden) en onvoorstelbare inkomensverschillen. Alle zintuigen worden zó geprikkeld dat je op een gegeven moment niet meer weet waar je nou op moet letten. Met constant brandende zon is het een kunst je hoofd koel te houden. De vele geuren in de stad Mumbai (waar ik voor 2 dagen zit) zijn vaker heel vies dan dat ze lekker zijn. Het getoeter van alle taxi's, scooters en vrachtwagens is irritant omdat het maar niet naar de achtergrond verdwijnt. Het eten is (zelfs wanneer 'medium spicy') zo pittig dat het nog minstens een uur op je tong brandt. Maar vooral je ogen draaien overuren...

Nu ik dit schrijf heb ik pas één volledige dag doorgebracht in India, en verder nog een paar uur in Abu Dhabi (vanwege een lange tussenstop). Toch zou ik voor mijn gevoel al een heel boekwerk kunnen schrijven over mijn eerste indrukken, met name opgedaan in de stad Mumbai. De allereerste indruk was toen we landden en recht over een grote sloppenwijk vlogen (de meest arme mensen wonen vaak in de minst aantrekkelijke gebieden, zoals naast een vliegveld). Ook de taxirit van ruim 45 minuten door de stad was onvergetelijk. Omdat het warm was stonden alle ramen open, waardoor alle geluiden en geuren direct op je af komen. Niet alleen het razende verkeer, maar vooral het leven wat zich op de stoep of gewoon naast de weg afspeelt maakt blijvende indruk. Mensen hebben er een kleedje met wat verkoopwaar, maken eten klaar, repareren hun fiets/scooter/rickshaw, en gebruiken de straat om op te slapen. Ik zat in de taxi met een andere Nederlander die ik op het vliegveld had ontmoet, en hij vertelde onderweg over zijn eerdere ervaringen in India. Hij beaamde dat het leven in India voor veel mensen neerkwam op overleven. Een inkomen van 20 rupees per dag (omgerekend 25 eurocent per dag) is eerder regel dan uitzondering. Dit gegeven maakt elke toerist tegelijkertijd een wandelende geldboom, waar iedereen van probeert te plukken. Agressieve verkooptechnieken en benaderingswijzen zorgen ervoor dat je alle fatsoens- en omgangsnormen gaat heroverwegen. Er wordt al heel snel een fooi verwacht voor 'hulp', en als je te weinig geeft, raakt men geirriteerd of voelt men zich aangetast in hun waarde. Als 'Westerse' toerist val je niet alleen ontzettend op, maar hanteert men vaak (bijna vanzelfsprekend?) andere bedragen en tarieven.

Een welkome afwisseling van alle hitte (Abu Dhabi) en drukte (Mumbai) was 'Elephanta Islands'. Dit eiland, ruim een uur varen, staat voornamelijk bekend om de grottencomplexen die vroeger gebruikt werden om Lord Shiva (een van de vele Indiase goden) te aanbidden. Hoewel de grotten - die op de werelderfgoedlijst staan - niet heel spectaculair waren, was het een zeer aangename en verkoelende ontsnapping (vlucht?!) uit Mumbai.

Long story short: ik ben veilig aangekomen in India, maar heb al zeer snel moeten concluderen dat hoe goed je jezelf ook voorbereid, de harde realiteit weet je goed te overdonderen.